для тех, кто слушает стихи Мiхась Верацiла:

*  *  *
Ад роднага поля,
ад матчыных рук, 
ад запавета, -
я  ў прыполе сусвета.
Жыта,
чую ўва мне
прарастае, калосiцца.
I зярняткi-званы
ў абалонку ясны
калоцяцца.
Дзякуй, вецер, табе,
што пустое асцё
не кiдаеш
у наша жыццё:
маё
матчына.
I цяжэе зямлш,
маёй роднай зямлi,
шматпакутная спадчына.
..^..   

всё в исп.  В. Луцкера